Drogi Prezydencie Mojego Miasta!

Ja naprawdę rozumiem, że Miasto Moje się bardzo rozwija, cieszę się, że pieniążki inwestowane są w organizowanie nowych festiwali i że coraz więcej pięknych gmachów oraz biurowców jest stawianych. Ogromną radość sprawia mi widok przepięknych skwerków, fontann oraz alei kwiatowych. Moje oczy cieszą również ślicznie wyrestaurowane kościoły i ocieplone, kolorowe kamienice.

I już pomijam fakt, że właśnie wznosi się wielkie Centrum Handlowe kilka kroków dalej od innego już postawionego Centrum Handlowego.  I pominę też fakt, że niektóre obiekty co chwilę są przenoszone i przestawiane tak, że trudno się połapać w którym miejscu znajduje się w danej chwili np. Pleciuga Lalek czy Opera Na Zamku (która jak nazwa sugeruje powinna być Na Zamku, a jednak nie, od jakiegoś czasu jest to Opera Poza Zamkiem). I pominę jeszcze fakt, że nowe biurowce stawia się już w każdej wolnej luce, a ilość sypiących się, zapomnianych budynków jest zatrważająca.

Ale… Najdroższy Prezydencie czy to wszystko musi dziać się w jednym czasie? Czy naprawdę nagle wszystkie inwestycje muszą się budować teraz, nagle, natychmiast? Dlaczego o tych opuszczonych zapomnianych budynkach ktoś przypomniał sobie nagle w tej samej chwili? Dlaczego przez tyle lat nikogo nie obchodził stan naszych ulic i torów, a nagle w kilku strategicznych punktach miasta ktoś postanowił to załatać w jednym czasie? Dlaczego moje piękne miasto zamieniło się w istny labirynt, a na każdym rogu czekają niespodzianki: a tu zamknięta ulica, a tu nie jeździ tramwaj, a tu brak przejścia dla pieszych, a tu jakieś wykopaliska, a tu jakieś malowanko…

Czy zdaje Pan sobie sprawę Prezydencie, że aby dojechać do pracy muszę sobie zaserwować 3 przesiadki zamiast wsiąść w jeden tramwaj jak to zwykle kiedyś bywało i dojechać nim do celu? A czy wie Pan, że jadąc w jakieś miejsce samochodem trzeba uważnie śledzić żółte tabliczki sygnalizujące objazd, aby dojechać tuż tuż już blisko celu, przed którym pojawia się kolejna żółta tabliczka informująca o kolejnym objeździe i prowadząca zdezorientowanego pasażera w kółko? Panie Prezydencie, takie manewry w godzinach szczytu są naprawdę niebezpieczne i cóż tu dużo pisać… uczą niecierpliwych cierpliwości i wytrwałości! Pieszy mając do przejścia jedną ulicę musi obejść teraz 4 ulice, samochodem dojeżdża się w 30 minut do miejsca, gdzie w tym samym czasie doszło by się idąc a nie jadąc, a do pracy trzeba wyjść z dużym zapasem czasowym, aby dostosować połączenie autobus-tramwaj-autobus-cel, biorąc oczywiście poprawkę na fakt, że autobusy lubią się spóźniać (korki) a tramwaje lubią się psuć.

Pocieszam się jedynie faktem, że za parę lat, Moje Miasto będzie schludne, nowoczesne, odnowione, kolorowe, pełne biurowców, drapaczy chmur, wielkich gmachów, zieleni i pełne wspaniałych torowisk, po których podążać będą super-nowoczesne tramwaje oraz załatanych ulic, po których będą mknąć zakupione od naszych zachodnich sąsiadów kolorowe super-szybkie autobusy.

Ale to jeszcze kilka lat, bo to wizja przyszłości, dość dalekiej, bo jak głoszą plakaty to wizja roku 2050. A do tego czasu trzeba przyzwyczaić się do miasta-labiryntu i ćwiczyć naszą cierpliwość, która wystawiona zostanie jeszcze pewnie na wiele prób.